.Argazkia: Oarsoaldeko Hitza
Mikel albiste izan da, eta hala bada, ezaguna zelako da. Zure militantziagatik ezaguna izatea, zure karguengatik edo postuengatik izan gabe, horretan nabarmentzea gauzarik handiena iruditzen zait. Eta horrela ulertzen dugu zurekin batailak eta jaiak partekatu ditugunok ere. Eta ulertzen dut aktibismo horren barruan LGBTI borroka, gay borroka, planteatzea, nagusitzat, baina bat nator El Salton haren lagunek idatzitako obituarioan aipatutako «intersekzionalitate» izaerarekin, zerbait Mikel izan bazen (nik horrela ezagutu dut beti) aktibista integral bat bezala baita, injustizia ororen aurka. Edozein protestatan hor zegoen Mikel. Eta ez pasadaz, ez postureogatik, baizik eta aktiboki, erabakitasunez: haren ahotsa zen guztien artean ozenena. Bakarrik geratu arte. Bat ere ez zegoenean eta oihukatzen jarraitu behar zenean, Mikeli entzuten zitzaion oraindik.
Eta uste dut obituario horretan dionez ere, hori izan zela Mikelek gay mugimenduari egin zion ekarpenik handiena. Izan ere, alde batetik, beste edozeinek baino konfiantza handiagoa zuen, komunitate horrek egunero era batera edo bestera gure gizartean jasotzen dituen kalte eta irainak gorabehera. Horretarako eredu izan zinen GUZTIENTZAT. Baina ulertzen dut horrela eredu izan zinela bereziki komunitate horrentzat, beldurrik gabe eta harrotasunez bizitzeko. Badakit, Errenteriara itzuli zinenetik zure karater, talante, esperientzia eta konpromisoagatik erreferente izan zarela mugimendu eta komunitate horretan zure herrian. Bai, ez makilek eta ez jipoiek ezin izan zintuzten isildu, faxistek ezin izan zintuzten isildu, eta ezin izan zintuzten deuseztatu. Ezta gaixotasunak ere. Eredu bat, Mikela!Eta, bestetik, hain partaide zinenez, besteen errespetua jasotzen zenuela, eta borroka horietan parte hartuz, haiek ere zure beste borrokaren, berri eman zeniezaiekeen, betiere pertsona ez-heterosexualetara mugatuagoa, murritzagoa den LGTBIrena, eta haiengana hurbildu.
Eta, bestetik, hain partaide zinenez, besteen errespetua jasotzen zenuen, eta borroka horietan parte hartuz, haiengana hurbildu zintezkeen, bai eta haiek ere zure beste borrokara, LGBTIra, esklusiboagoa, heterosexualak ez diren pertsonengana mugatuagoa beti.
Martxoaren 4an, larunbata, Errenterian lagunek eskaini genion omenaldi jendetsu eta anitzagatik epaitzen badugu, ondoriozta dezakegu Mikel jendearengana iritsi zela, eta bere konpromisoarekin eta jarrerarekin lagundu zuela LGBTI erreklamatua jende gehiagok sakontzea edo ulertzea eta merezi duen normalizaziorantz jotzea.
Mikel borroka guztietan zegoen, idatzi horretan ere esaten den bezala, horregatik iruditzen zait mugatzailea, nahiz eta ulertzen dudan, «LGBTI aktibista» baino ez esatea: Mikel AKTIBISTA zen letra larriz. Mikel militarismoaren aurkako borrokan ari zen, borroka feministan, borroka internazionalistan, bertako borroketan, publikoaren aldeko borrokan, borroka ekologistan, erraustegiaren aurka, AHTren aurka… Edo Gipuzkoan Herri Ekimen Legegile (ILP) baterako sinadurak biltzeko koordinatu zuen kanpaina, nortasun juridikoa emateko eta, horrela, Murtziako Itsaso Txikia babesteko. Guztiz heltzen zituen helburuak. Kasu honetan ere, lagun batek bultzatzen zuelako. Eta horretarako ere Mikel handia zen, lagun handia. Maitasun bat.
Eta konpromiso politiko hori euskararen erabileran ere islatzen zuen, erabat menderatzen ez bazuen ere erabiltzeko eragozpenik ez baitzitzaion eragiten. Denontzako adibidea, gure hizkuntza benetan bultzatzeko izan behar dugun jarrera. Aukera bakarra. Benetako konpromisoa.
Eta bai, jakina: horretaz gain LGBTI ekintzailea, IHESA ekintzailea. Ekintzaile itzela. Eten gabekoa.
Mikela gure Bilbon ezagutu nuen, 1980ko eta 1990eko Botxoan, borbor politiko hutsean; «gure» Txomin Barullo, Txusak, Jose, Paco, Emilio… eta alderdi eta mugimenduetan parte hartzen zuten jende guztirekin. Eta Txokolandan! Markatu gintuzten garaiak eta garena egin zutenak. Azken urte hauetan Donostian berriro elkartu arte.
Lehengo egunean idatzi nizun, trukatzen genituen mezu guztien artean bat gehiago. Ez zenidan erantzun. Jakina, bagenekien ez zeundela ondo, hainbeste urte HIESarekin (eta hainbeste kendu zizkiguten!), eta gero pandemiako urte latz hauek… abenduan gaizki egon zinen… baina agian, bizitasun horregatik ere, ez genuen irismena onartu.
Bai, Mikela, bat nator testu horrekin: ezinbestekoa izan zinen, zara. Beti egongo zara gure bihotzean. Beti egongo zara gure borroketan. Beti egongo zara gurekin. Muxu handi bat. Eta emaiozu beste bat gure Juaniri.
aplaneta.org 
Deja una respuesta